Problemen binnen mijn familie
Hallo, Beste lezer,
Als je jonger bent dan 18 jaar, dan raad ik je af om deze pagina te lezen.
Deze pagina gaat over de situatie waarin ik zat, en de manier waarop ik me staande probeerde te houden.
Mijn website heeft een korte inleiding die beschrijft waar deze website over gaat.
Vanaf 2012 heb ik aan deze pagina geschreven. Het is erg lang,
slecht ingedeeld en sommige dingen worden herhaald. Sorry daarvoor.
Het lukt me nog niet om het beter in te delen en het gemakkelijker leesbaar te maken.
Inleiding.
Mijn website was nooit bedoeld voor dit soort dingen. Dat ik nu toch mijn
familieproblemen beschrijf, is omdat die problemen grote gevolgen hebben voor
mijn leven en voor deze website.
Vanaf 2012 heb ik aan deze bladzijde geschreven, het is helaas niet overzichtelijk en
duidelijk geschreven.
Sinds ik chronische gezondheidsproblemen heb, word ik vaak minderwaardig behandeld.
Dat vind ik op zich niet zo erg, maar soms brengen zulke mensen mij in nog meer problemen.
Dat heb ik vooral bij dokters, dominees, tandartsen, notaris, boekhouders.
Dat heb ik helemaal niet bij vrijwilligers van patiëntenverenigingen.
En natuurlijk ook niet bij de meeste mensen die ik op een gewone manier ontmoet.
Ik heb al meerdere keren meegemaakt dat iemand zo overstuur raakt dat diegene tegen mij gaat gillen
en mij enorm verwijten gaat maken.
Bijvoorbeeld als ik vertel dat ik liever niet naar de huisartsen ga, omdat ik niet nog meer problemen wil.
Of als ik vertel dat er wél een specialist bestaat met kennis van nekklachten, maar dat de afstand
voor mij te groot is om daar naar toe te gaan. Niemand van zulke mensen heeft ooit zijn excuses
aangeboden, en soms heb ik mijn excuses aangeboden dat het gesprek zo is gelopen terwijl ik niets
verkeerds heb gedaan.
Serieuze problemen onstaan bijvoorbeeld bij
de huisartsen
en
de tandartsen.
Dat ik niet altijd als volwaardig wordt aangezien is misschien ook niet zo vreemd.
Als ik de gelegenheid heb om iets uit te leggen dan is het meestal snel opgelost.
Ik vind het zelf ook niet zo erg.
Iemand die mijn uitkering betaald, mag gerust kritisch zijn.
Maar soms loopt het verkeerd. Ik hoor wel eens van andere mensen met een chronische ziekte die soms
van het ene in het andere probleem terecht komen, juist omdat ze een chronische ziekte hebben.
Helaas is dat ook bij mij zo.
Problemen in mijn familie zorgden er voor dat meer dan tien mensen zich tegen mij keerden en mij
benadeelden, zonder dat ik daar aanleiding voor gaf.
Die kwamen dus bij de tientallen mensen die mij vanaf 1992 benadeelden, vanaf het moment
dat ik mijn werk niet meer hele dagen kon volhouden.
Dat soort dingen zijn meer regel dan uitzondering. Ik zou daar pagina's vol mee kunnen schrijven.
Vroeger wist ik niet dat zulke dingen bestonden, maar vanaf het moment in 1992 dat ik
mijn werk niet meer kon doen, kreeg ik meteen met mensen te maken die mij benadeelden.
Aan anderen hulp vragen leverde soms nog meer problemen op.
Mijn leven bestond sommige jaren (vooral tussen 2011 en 2015) er uit om
proberen niet wanhopig te worden vanwege problemen binnen mijn familie.
Doordat ik het niet meer aan kon, werd ik steeds depressiever.
Ik zocht daarom hulp. Ik heb een keer of vier met een psycholoog gesproken,
en vier keer met een tweede psycholoog, en ik heb een keer gebeld met sensoor.nl
Die psychologen hadden het beste met mij voor en probeerden mij helpen
door mij bijvoorbeeld wat meer op positieve dingen te laten richten.
Maar uiteindelijk zat ik nog in dezelfde situatie met mijn chronische nekklachten
en de situatie met de problemen binnen mijn familie.
Er zijn dokters en andere psychologen die steeds bezig zijn om te liegen,
om dingen te verdraaien en verkeerd op mij in te praten. Het verschil tussen
zulke mensen en die twee psychologen is dan ook zeer groot.
Ik besteed soms veel tekst aan mensen die een slechte invloed hebben, en ik noem
deze psychologen maar summier. Misschien is dat onterecht.
Dus wil ik nog een keer benadrukken dat deze twee psychologen hun kennis
en ervaring inzetten om iets goeds voor een medemens te doen.
Toen ik een keer een huisarts zag in 2014, heb ik dit aan de huisarts voorgelegd.
Terwijl mijn ervaringen met de huisartsen niet zo goed zijn
(zie
de huisartsen in mijn woonplaats).
De huisarts dacht aan een maatschappelijk werker. Ik heb daar mijn twijfels over,
want ik zou niet weten wat die maatschappelijk werker nog zou kunnen toevoegen aan die
anderen waar mee gesproken is.
dominees
dominee X12.
Mijn ervaring met deze dominee heb ik op een aparte bladzijde gezet:
Dominee X12..
dominee 2
Ik heb ook nog een keer gesproken met dominee 2.
Deze dominee leek de indruk te wekken dat hij deze situatie zo wilde laten.
Het leek er op dat deze dominee het standpunt had ingenomen,
om niet te proberen de situatie te veranderen.
Het is vanzelfsprekend niet verwonderlijk dat hij zich niet in deze situatie wilde
mengen, en dat is zijn goed recht. Wat ik hem echter vooral kwalijk neem, is dat
hij op mij in ging praten om niet te proberen de situatie te verbeteren.
Deze dominee schaart zich daarmee bij wel heel slecht gezelschap.
Ik maak regelmatig mee, dat als ik iets opper om mijn situatie te verbeteren,
dat sommige mensen dan meteen op mij gaan inpraten dat het geen goed idee is.
Dergelijke mensen hebben vaak een zeer slechte invloed op mijn leven, en die mensen
beïnvloeden daarmee soms ook anderen in mijn omgeving. Deze mensen zouden het verschil kunnen
maken om mijn situatie te verbeteren, maar ze zijn zo verkeerd bezig, dat ze mij bijna
automatisch tegen gaan werken. Het leed dat ze daarmee veroorzaken is bijna niet te overzien.
Dit overkomt niet alleen mij. Vrijwel iedereen die langdurig in een vervelende situatie
zit, krijgt met zulke mensen te maken.
Deze dominee ging op mij inpraten dat mijn ideëen niet goed waren, en soms schudde
hij "nee". Daarmee schaart hij zich bij zulke mensen.
Achteraf dacht ik dat ik tijdens dat ene gesprek regelmatig
had moeten vragen: "wat bedoelt u daarmee", en "waarom zegt u dat",
want het leek alsof deze dominee vooral uit bepaalde gedachten en vooroordelen conclusies trok.
Op het moment van het gesprek was ik echter te emotioneel om zelf nog te kunnen nadenken over
wat hij zei.
Op mij maakte deze dominee de indruk alsof hij wilde zeggen dat ik beter een einde
aan mijn leven kon maken, zodat andere mensen die wel functioneren in de maatschappij
gewoon met hun leven door kunnen gaan. Op die manier heeft die dominee het zeker
niet bedoeld, maar wat anders zou hij willen bereiken met op mij in te praten
dat ik beter niet zou kunnen proberen om de situatie te verbeteren ?
Deze dominee noemde een paar redenen waarom hij sommige standpunten innam. Maar
die redenen vind ik niet serieus.
Deze dominee wilde dus niet proberen om de situatie binnen mijn familie
te verbeteren. Later heeft
een psycholoog dat nog eens aan hem
gevraagd, maar hij wilde dat niet doen.
Deze dominee heeft in 2001 ZiekenZalving bij mij bediend.
Dat was naar aanleiding van mijn problemen met
huisarts S9..
Ik hou niet van overdreven gedoe,
en ik hou er niet van als iets op overdreven manier wat meer "heilig" geprobeerd
wordt te maken. Maar gelukkig voor mij deed deze dominee dat op een mooie
maar ook op een heel nuchtere manier.
ZiekenZalving is God's Zegen vragen en ook iemands ziekte als het ware aan God overgeven.
Het is een zogenaamd "sacrament", net zoals een Doop of een Huwelijksinzegening.
Mijn familie heeft in het verleden veel geld aan de kerk van deze dominee gegeven,
waarvan een groot deel naar deze dominee ging als salaris. Waarschijnlijk heeft
mijn familie op die manier tienduizenden euros aan deze dominee gegeven.
Deze dominee heeft daar nu nog steeds profijt van, omdat hij van dat geld nu pensioen heeft.
Het is misschien niet terecht om er zo tegen aan te kijken, maar waarom ook niet ?
Ik heb een WAO-uitkering, en iedereen die mijn WAO-uitkering betaald, mag mij
vragen wat ik met dat geld doe.
In het verleden heeft deze dominee mij gewezen op
neuroloog P6.
De dominee had vernomen dat neuroloog P6. een goede neuroloog zou zijn
voor nekklachten. Ik ben dan ook op zijn aanraden in 1995 naar neuroloog P6.
geweest, maar neurloog P6. schreef
een rapport
waarmee hij doelbewust probeerde om mij schade te berokkenen.
Ik weet niet of ik ooit het resultaat verteld heb aan deze dominee,
en eigenlijk is het mijn taak om aan deze dominee uit te leggen
dat als iemand in steeds meer problemen terecht komt, dat er dan
ook steeds meer mensen zijn die diegene nog verder in de problemen
proberen te brengen.
Ik heb zelfs contact gezocht met iemand uit de familie van deze
dominee. Dat leverde op dat deze dominee tijd voor mij had vrijgemaakt voor een gesprek.
Hij stuurde mij een email om te vragen of dat kon. Dat gesprek ging niet door,
omdat de dominee geen reactie van mij kreeg, doordat ik die email niet ontvangen had.
Ik heb goed gekeken bij de spam en zo, maar volgens mij heb ik die email echt
niet ontvangen. Vervolgens zegde deze dominee in januari 2014 toe om een keer
een afpraak met mij te maken, maar vervolgens hoorde ik niets meer.
Misschien is het mijn taak om te proberen om deze dominee met beide benen op de grond te houden
en te voorkomen dat hij te ver wegzweeft.
Ik heb echter geen zin om deze dominee uit te leggen wat er in
de Bijbel staat en waar het christelijk geloof voor staat.
Dat mag iemand anders doen.
Vanzelfsprekend schrijf ik dit allemaal niet op naar aanleiding van één gesprek.
Toen deze dominee echter tegen een ander ging vertellen over pastorale zorg voor mij, toen
begon het te gaan lijken op zo'n vier verhalen uit de Bijbel (maar dan net andersom).
Vervolgens heb ik nog een jaar gewacht nadat deze dominee toezegde om een keer een afspraak
met mij te maken. Pas daarna heb ik dit allemaal opgeschreven en heb ik de tekening gemaakt.
Deze dominee heeft met zijn preken misschien wel tienduizenden mensen geïnspireerd.
Hij heeft ook veel mensen bemoedigd met troostende woorden.
Daartegenover heb ik met mijn geloof misschien twee of drie mensen geïnspireerd,
en misschien wel helemaal niemand. Dus ik weet mijn plek.
Met die gesprekken was het erg frustrerend om iedere keer opnieuw de problemen in
mijn familie uit te leggen. Er was nauwelijks iemand
die geloofde wat ik erover vertelde. Sommigen probeerden
zelfs om mij "helpen" door te proberen mij aan te praten dat ik er
vast ook schuld aan had.
Doordat het lastig is om mijn nekproblemen uit te leggen,
maakte dat het nog eens extra lastig om mijn situatie te schetsen.
Ik kan bijvoorbeeld niet zomaar overal naar toe voor hulp voor mezelf.
Ook als ik vertelde over mijn
problemen met de huisartsen,
dan is dat voor de meeste mensen nauwelijks te geloven.
De gesprekken waren daardoor soms erg onprettig,
en ik kreeg soms een flinke hoeveelheid onterechte beschuldigingen over me heen.
Een aantal mensen ging erg krampachtig proberen om mij te kunnen beschuldigen.
Als ik vooraf had geweten hoeveel beschuldigingen ik over me heen zou krijgen,
dan had ik ze opgeschreven om ze op deze bladzijde te zetten.
Dat doet me denken aan 1992 toen ik nog niet wist wat de oorzaak
van mijn gezondheidsklachten was. Er werd toen massaal verkeerd op
me ingepraat door huisarts, vrienden en familie.
Pas toen duidelijk werd dat mijn nekproblemen de oorzaak zou kunnen zijn,
heb ik met de patientenvereniging gebeld (op advies van een tante van mij).
Toen kon ik er eindelijk met anderen
over praten, en kreeg ik eindelijk goede tips en adviezen.
Door deze dingen kon ik (al vanaf 2008) niet goed meer met mijn
klachten om gaan. Daardoor nam de spierspanning in mijn nek
toe. In 2012 kon ik steeds minder. Van alle goede bedoelingen
en alle goede ideëen kwam maar weinig meer terecht.
voorganger
In januari 2013 waren er drie mensen die iets wilden doen: een van de psychologen
die ik heb gesproken wilde mediation doen, een voorganger wilde naar ons toe komen
voor gesprekken, en iemand die deze bladzijde had gelezen bood zich aan om te helpen.
Deze mogelijkheden heb ik met mijn familie besproken, en we hebben besloten om
de voorganger te vragen. Ik zou dan opnieuw moeten gaan uitleggen hoe uitzichtloos
mijn situatie is en hoe de problemen in mijn familie zijn.
Dat is op zich al zeer vervelend.
Het gesprek met mijn familie waarin ik die mogelijkheden heb voorgelegd,
werd een enorm drama. De situatie lijkt daarmee nog meer hopeloos.
De voorganger is iemand die zich belangeloos voor medemensen inzet. Dat is al heel
bijzonder. De voorganger is ook iemand die niet zomaar opgeeft als het onmogelijk lijkt
om de situatie te verbeteren. Zulke mensen zijn al helemaal erg zeldzaam.
De voorganger was een paar jaar daarvoor iemand in mijn familie tot grote steun
toen diegene uit mijn familie niet lang meer te leven had.
Dus de voorganger verdient heel veel lof en alle Zegen.
Maar na meerdere gesprekken gedurende 9 maanden werden de gesprekken met de voorganger
steeds vervelender. De voorganger ging zich steeds meer tegen mij afzetten,
en was niet in staat om met mij te overleggen wat de mogelijkheden waren en
wat goed was om te doen.
Een keer zei de voorganger tegen mij dat ik moet veranderen en dat ik bij mezelf moet
nagaan wat dat is. Dat vind ik zeer kwalijke en schadelijke opmerkingen. Gelukkig herken ik dit
soort dingen, zodat ik er niet over na ga denken. Voor mij persoonlijk ben ik zelfs
van mening dat ik zou zondigen als ik daarover na zou gaan denken, omdat het beter is
om me niet in te laten met iets dat slecht is.
Hoe de voorganger tegen mij deed zou ik eigenlijk eens op moeten schrijven, omdat het een
schoolvoorbeeld is van hoe het niet moet.
De voorganger probeerde mij slechte dingen aan te wrijven. Mensen die dat doen, daar heb ik
liever niet mee te maken. Ik vraag me af of die voorganger dat bij iedereen doet, of dat ik
een speciale behandeling krijg.
De gesprekken met de voorganger hebben mij alleen maar leed gebracht, en niets positiefs.
Twee jaar later noemt deze voorganger zichzelf een "medium" en vindt van zichzelf dat zij een gave
heeft om anderen op een zuivere manier te helen.
Daar ben ik het vanzelfsprekend niet mee eens.
Gevolgen voor mijn leven en website
Mijn website heeft alleen maar zin, als ik er landelijke bekendheid mee krijg.
Ik zou bijvoorbeeld willen vertellen hoe geen enkele keuringsarts
zijn of haar werk heeft gedaan, maar dat de keuringsartsen voornamelijk bezig
zijn om elkaar na te praten. Daar is mijn website ook voor,
om mijn beweringen te onderbouwen.
Het is tenslotte een dossier over een periode van 20 jaar,
en als geen enkele keuringsarts mijn gezondheid heeft gekeurd,
dan zegt dat wel iets.
Maar ook een paar brieven die ik nog voor mijn dossier en website
wilde schrijven, kon ik niet meer opbrengen.
Naast mijn website wil ik ook dingen kunnen doen, zoals bijvoorbeeld dat ik eerder
een papier liet ronddelen in mijn woonplaats over de huisartsen.
Dat soort dingen kan ik alleen maar doen als ik de steun van mijn familie heb,
zowel in financieel, materieel en emotioneel opzicht.
Nu dat niet meer zo is, is misschien mijn website voor niets geweest.
Ik probeer om geen dingen te doen waarvan ik denk dat ik er later
spijt van krijg. Ik weet vrij zeker dat ik er wel spijt van krijg door niet
duidelijk te benoemen en uit te spreken en op te schrijven hoe sommige
mensen (zoals sommige dokters) doen.
Toch heb ik me vanaf 2016 ingehouden, omdat ik
niet meer de steun van mijn familie had.
Ik heb nog geprobeerd om te kijken naar een koop- of huurhuis,
maar dat was erg lastig, zowel fiancieel als met mijn gezondheid.
Ik ben intussen van veel dingen afhankelijk en heb voor al die
dingen vrij veel ruimte nodig.
Doordat mijn klachten toenamen omdat ik mij niet goed meer kon
ontspannen, zie ik ook zelfstandig wonen, of zelfs een verhuizing,
niet zitten.
In september 2013 kreeg ik meer last van mijn nekklachten. Ik kon het
toen al meer dan een jaar niet opbrengen om naar huisarts, tandarts, fysiotherapeut
of osteopaat te gaan.
Ik had natuurlijk wel eens een gaatje in een kies, en er brak een stuk tand af.
Dat gaatje probeerde ik zelf te vullen, maar na 20 dagen viel mijn vulling er uit.
Daarna vulde ik niet het hele gat op, maar legde een laagje in het gat
zodat de zenuw in de kies niet meer gevoelig was.
In 2014 bleek dat er een osteopaat op korte afstand een praktijk had, en ik
had in 2014 een onsteking bij een kies. Dus ik vanaf 2014 toch af en toe naar die osteopaat
en naar de tandarts geweest.
2014
huisarts O3.
Op 24 juli 2014 was ik wanhopig en ten einde raad.
Mijn moeder belde naar de huisartsen en even later kwam
huisarts O3. samen met een dokter in opleiding.
We zijn in de kamer rond de tafel gaan zitten, en ik vertelde dat het probleem voor de helft kwam
door de huisartsen en dat ik 10 jaar lang had geprobeerd om contact met ze te krijgen, en voor
de andere helft door problemen binnen mijn familie.
Ik vertelde
huisarts O3. dat ik het contact met hem vervelend geklier vond, en dat ik de
huisartsen asociaal vond. De huisarts in opleiding vertelde ik dat ik een papier in mijn
woonplaats had laten ronddelen over dokters, en dat mijn website "dossierd" is.
Over de problemen binnen mijn familie vertelde ik dat ik al met veel mensen er over had geproken,
en dat ik niet geloofd wordt. Ik vertelde dat
verstandige mensen tegen mij zeggen om weg te vluchten, maar verhuizen is voor mij erg lastig
vanwege mijn nekklachten en alle aangepaste spullen die ik nodig heb.
In de buurt is een psycholoog gevestigd. Die psycholoog stond in keer in de krant en daar stond dat hij
ook "mediation" deed. Met mijn moeder heb ik er toen over gesproken of dat misschien
een mogelijkheid was voor de problemen in onze familie.
Die psycholoog leek
Huisarts O3. een mogelijkheid,
maar ik zag dat niet zitten omdat
ik al met zoveel mensen had gesproken en intussen wordt mijn situatie alleen maar slechter.
Hij zou er over nadenken en na het weekend mij er over opbellen.
Dat gebeurde en ik wilde wel met die psycholoog praten, maar ik vertelde erbij dat de
kans dat het nadelig voor mij zou zijn groter was dan de kans dat het iets zou opleveren
(zoiets heb ik gezegd, de manier waarop en de woorden weet ik niet meer).
Dat werd psycholoog X14..
psycholoog X14.
Mijn ervaring met deze psycholoog heb ik op een aparte bladzijde gezet:
Psycholoog X14..
Een terugkerend probleem met de dokters en psychologen was een diagnose. Er is wel een diagnose voor
depressie maar er bestaat blijkbaar geen diagnose voor wanhoop.
Met dagen zoals Kerst, Pasen en Pinksteren, dan komt mijn familie bij elkaar en doen
alsof ik niet besta. Ik kan daar niet bij zijn, vanwege de problemen in mijn familie.
Als ik achteraf aan mijn moeder vraag of iemand nog iets over mij zei,
dan heeft niemand iets over mij gezegd of gevraagd.
2015
huisarts S9.
Via electronisch consult stuurde ik
een bericht aan huisarts S9..
Ik had erg mijn best gedaan om nette woorden te gebruiken en het goed te omschrijven.
Het antwoordt was heel teleurstellend, en ik weet niet wat ik daar mee aan moet.
dominee 3
In 2015 zocht ik contact met dominee 3.
Dominee 3 geloofde wel wat ik over de situatie vertelde.
Hij dacht dat een gesprek met familieleden dit niet zou op kunnen lossen
en hij wist niet hoe hij op een andere manier mij en mijn familie kon helpen.
Hij zei dat ik hem kon opbellen voor een gesprek en voor steun, maar hij zag geen mogelijkheid
om iets te ondernemen dat de situatie met in mijn familie zou verbeteren.
Ik vertelde dat ik misschien wilde proberen om iets te doen,
om zo een verandering te forceren.
Ik dacht er aan om bijvoorbeeld naar mijn familie toe te vertellen
wat er aan de hand is en wat dat met mij doet. Dat heb ik namelijk in de afgelopen
17 jaar niet gedaan.
Het leek hem echter beter, om dat niet te doen,
want dat zou de situatie mogelijk erg kunnen verslechteren. Volgens hem
zou ik beter de situatie biddend bij God kunnen brengen.
Ik kan weinig anders dan het met hem eens te zijn.
Ik denk ook dat een gesprek met familieleden niet een eerste stap is, en dat
een gesprek niet tot verbetering van de huidige situatie zal leiden.
Een paar jaar eerder zou zoiets waarschijnlijk nog wel mogelijk zijn.
Getallen:
Anderen proberen mij soms krampachtig aan te praten dat ik er zelf ook
schuld aan heb. Zij denken dat een oplossing alleen mogelijk is als ik
toegeef dat ik ook fout ben. En weer anderen belazeren me ronduit of laten me barsten.
Dominee 3 deed dat allemaal niet. Dus dat haalt het gemiddelde wat omhoog.
Ik heb met zo'n dertien mensen er uitgebreid over gesproken, en inclusief dominee 3
waren er zes die zich niet tegen mij keerden. Dat is dus 6 van de 13 die goed probeerden te doen
en de overige 7 zijn blijkbaar erg vervelende mensen.
Van de 6 goede mensen zijn er 4 christen (voor zover ik weet).
Van de 7 vervelende mensen zijn er 6 christen (voor zover ik weet).
In 2019 is dominee 3 overleden.
Mijn geloof
Ik was christen, en ik geloofde dat Jezus mijn Heiland was.
Tijdens die periode met de opgelopen familieproblemen had ik echter niets van Gods leiding ervaren,
en heb ik geen enkele steun aan mijn geloof gehad.
Veel mensen zeiden tegen mij dat ze voor me zullen bidden, maar mijn situatie
verslechterde alleen maar.
Het leek zelfs zo te zijn, dat des te meer mensen zeiden voor mij te bidden,
des te sneller de situatie verslechterde.
Sinds 2018 geloof ik niet meer. De oorzaak zijn de familieproblemen en
dat mijn moeder met leugens tegen mij werd opgezet.
Een maatschappelijk werkster
Mijn moeder wilde in 2015 zelf eens met iemand praten over deze conflictsituatie
in mijn familie.
In 2015 sprak mijn moeder een paar keer met een maatschappelijk werkster R14..
Ik heb deze maatschappelijk werkster zelf niet ontmoet.
Een geschikt huis vinden is erg lastig
Met kerst 2014 had ik geen kerstkaarten verstuurd, en ik had in 2015 per email een aantal
mensen een mailtje gestuurd met de Beste Wensen.
Bij sommige vertelde ik over de vervelende situatie
waar ik in zat en schreef erbij dat ik zou proberen om in 2015 te verhuizen.
Daar zou heel wat voor nodig zijn.
Om te beginnen zou ik een halskraag moeten maken (of uitvinden) die
mijn hoofd ondersteunt, zodat ik naar huizen zou kunnen gaan kijken.
Ik ben iedere dag afhankelijk van mijn aangepaste spullen.
Het belangrijkste zijn mijn aangepaste en verlengde bedden. Daar is vrij veel ruimte voor nodig.
Ik zou die bij voorkeur in één ruimte willen hebben, bijvoorbeeld
in de huiskamer.
Een keuken heb ik niet nodig, een spoelbak om af te wassen en mezelf te scheren,
en een magnetron en een enkele kookpit is voldoende.
Verder heb ik ruimte nodig om aanpassingen te kunnen maken.
Dat zou zelfs een houten tafel buiten kunnen zijn (plus de nodige bergruimte).
De auto is iets bijzonders. Er staan nu twee aangepaste stoelen voor mij in, die ik
voor een deel zelf heb aangepast zodat ze steun geven zoals ik wil. Die stoelen
passen niet zomaar in een andere auto. Ik weet ook niet
of het me lukt om zelf nog andere stoelen aan te passen.
Voor mij is het niet mogelijk om gebruik te maken van een taxi of bus
of om mee te rijden met iemand anders.
Die auto is mijn enige vorm van vervoer (naast een stukje lopen).
Die auto is 21 jaar oud, en heeft altijd in een garage gestaan. Voor mij
is het dus van groot belang dat die auto zo lang mogelijk mee gaat, en daarom
zou eigenlijk een garage nodig zijn.
Omdat ik mij niet kan veroorloven dat mijn gezondheid gestaag achteruit gaat,
ben ik afhankelijk van mijn aangepaste spullen. Dat maakt het erg lastig
om een goedkoop huis te vinden dat voor mij geschikt is.
Of de verhuizing op zich voor mij mogelijk is, dat is nog maar de vraag.
Waarschijnlijk zal ik zonder hulp ook niet mijn huishouden kunnen doen.
Toch zag ik verhuizen als enige uitweg, en ik probeerde daar naar toe te werken.
In 2015 was ik daar al een paar jaar mee bezig en besprak dat ook met mijn familie.
Bijvoorbeeld wat voor soort huis en woonplaats voor mij geschikt zou kunnen zijn zodat ik
misschien ook aan mijn gezondheid zou kunnen werken.
De meest geschikte woonplaats voor mijn gezondheid was een wat kleiner dorp.
Daar in de buurt was een groter dorp met meerdere huisartsen, zodat ik nog
van huisarts zou kunnen veranderen als het contact niet goed zou gaan.
Er waren ook dorpen in de buurt waar de huizen goedkoper zijn.
Ik weet niet of ik er voor gebeden heb, maar ik besloot te kijken of er een mooie
oude buizenradio te koop werd aangeboden, en dat als aanwijzing te zien
welk dorp het zou worden. Het leek mij namelijk leuk om een oude
buizenradio in mijn woonkamer te zetten. Er was op marktplaats.nl maar
één advertentie in die omgeving en dat was in dorp dat mij
het meest geschikt voor mijn gezondheid leek.
In die advertentie werden meer dan honderd oude buizenradio's
aangeboden. Een paar weken later bood diegene zo'n 1200 oude radio's aan.
Het was een verzameling die werd weggedaan.
Als dat toeval is, dan is het wel heel bijzonder toeval.
In dat dorp was een huis te koop, waar de auto binnen zou kunnen staan.
Ik wist al dat het te koop was, nog voor dat de eigenaar er een makelaar bij betrok.
Op dat moment waren de huizenprijzen in Nederland op zijn laagst.
De boekhouder
Meerdere familieleden van mij hebben hetzelfde accountantskantoor.
Ik doe zelf mijn belastingaangifte, en ik ben geen klant van dat
accountantskantoor.
Ik ben dus geen klant van de boekhouders die ik hieronder noem.
Via mijn moeder mag ik op haar kosten advies vragen aan het
accountantskantoor, wanneer dat nodig was.
Boekhouder T11.
Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf geen klant van boekhouder T11.
en ik ben ook geen klant van het accountantskantoor.
In het verleden verliep het contact tussen dat accountantskantoor en
mij al niet zo vlot.
Enkele jaren eerder had ik een vraag aan hen gesteld, aan accountant T11..
Mijn vraag was dat als ik in de bijstand zou komen,
of ik dan de bijstand terug zou moeten betalen als mijn moeder zou overlijden.
Ik kreeg daar geen serieus antwoord op.
Na wat aandringen kreeg ik een brief die was ondertekend door M14., maar dat
was een algemeen antwoord, niet over mijn situatie.
Pas toen ik liet merken dat ik bekend
ben met de wettelijke regels, en na drie keer vragen, toen kreeg ik eindelijk antwoord.
Boekhouder B27.
Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf geen klant van boekhouder B27.
en ik ben ook geen klant van het accountantskantoor.
In 2015 liep het contact ook niet zo vlot, dat kwam mede door de familieproblemen.
Als mijn familie een vraag stelde, dan zat ik vele weken te wachten op antwoord.
En toen bleek dat mijn familie niet de vraag had gesteld wat ik graag wilde weten,
toen stelde mijn familie een andere vraag, en weer zat ik vele weken te wachten, en weer
was het niet wat ik wilde weten.
Ik dacht dat er een mogelijkheid zou zijn dat mijn familie een huis zou kopen,
en ik het vervolgens van mijn familie zou huren.
Als dat huis geschikt zou zijn om bijvoorbeeld twee kamers
aan anderen te verhuren, dan zou het financieel misschien goed haalbaar zijn.
Daar zou nog heel wat voor nodig zijn. Misschien zou iemand een
hypotheek moeten nemen, en misschien was daar ook geld voor nodig anderen
van mijn familie.
In februari 2015 kwam ik er achter dat mijn familie tegen financieel deskundige B27.
mij afschilderde als iemand die maar moeilijk zit te doen
en dat mijn familie niet eens bereid was om
serieus naar die mogelijkheid te kijken.
Op 21 april 2015 spreek ik zelf met financieel deskundige B27..
Mijn familie zou geld kunnen vrijmaken,
maar voor een koophuis was er dan nog zo'n 50.000 euro tekort.
Tijdens dat gesprek raakte financieel deskundige B27. zelfs wat van streek
door onze familieproblemen. Hij ging bijvoorbeeld dingen zeggen dat ik
van een netto uitkering van 900 euro per maand niet in een (afbetaald) koophuis
zou kunnen wonen, en dat ik misschien wel 500 euro per maand stookkosten zou hebben.
Achteraf ging mijn familie mij alsnog bij de financieel deskundige B27. flink belachelijk
zitten maken.
De financieel deskundige B27. gaat er vervolgens van uit dat mijn familie geen geld voor mij
wil vrij maken, en hij negeert wat ik met hem had besproken.
De financieel deskundige zet vervolgens zijn plan door dat hij oorspronkelijk
opstelde, en wat financieel het beste zou zijn. Volgens financieel deskundige B27.
is iets anders niet mogelijk.
Dat is echter niet juist. Natuurlijk is iets anders mogelijk, alleen past dat
niet in het plan van de financieel deskundige.
Toen mijn vader overleed, heb ik afstand gedaan mijn erfdeel, zodat
mijn moeder over dat geld kon beschikken en in haar huis kon blijven wonen.
Volgens het oorspronkelijke plan van de financieel deskundige,
zou ik nu dat geld wel gaan bezitten, terwijl ik het niet kan gebruiken.
Dat betekent dat eventuele huursubsidie voor mij zou vervallen
(als ik een huis zou gaan huren), en dat ik het ook niet kan gebruiken
voor een koophuis. Voor een koophuis is dat erfdeel overigens nog te weinig,
dus er zou nog meer geregeld moeten worden. Maar dat is nu juist
waarover ik met de financieel deskundige over zou willen praten.
Boekhouder M14.
Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf geen klant van boekhouder M14.
en ik ben ook geen klant van het accountantskantoor.
Op 19 mei 2015 belde ik naar een collega van financieel deskundige B27.,
naar financieel deskundige M14..
Ik vertelde over de familieproblemen en mijn situatie.
Hij zou kijken wat hij zou kunnen doen.
Er werd afgesproken om bij elkaar te komen om het te bespreken.
Op dat moment wist ik niet dat financieel deskundige M14. de leiding had
van het kantoor en ook de enige eigenaar is.
Ik wist ook niet dat hij het heel druk heeft, en dat hij onvoldoende tijd er aan
wilde besteden om iets voor mij te regelen.
Op 27 mei 2015 kwamen wij bij elkaar. Allebei de financieel deskundigen,
B27. en M14. waren er bij, en ook familieleden.
De financieel deskundige M14. deed het woord.
Hij vertelde dat uiteindelijk mijn moeder zou beslissen wat er financieel geregeld
zou worden.
Als dat zo zou zijn, dat zou hij zich neutraal moeten opstellen
en de mogelijkheden aan mijn moeder kunnen voorleggen.
Dat is echter niet hoe het ging, want M14. was teveel bezig om
zijn eigen opvattingen te benadrukken.
Volgens hem was het de wens van mijn vader dat mijn moeder financieel niets tekort zou komen.
Zo was dat in het testament vastgelegd (mijn vader is in 1993 overleden).
Volgens mij is dat testament opgesteld in 1990. Ik werkte toen nog hele dagen,
en er was nog geen sprake van problemen binnen onze familie.
Intussen is de situatie heel anders. Mijn vader had vanzelfsprekend
het beste voor met iedereen. Het zou nooit de wil van mijn vader zijn dat zijn
nabestaanden dagelijks in ellende zouden zitten.
Dat nu de financieel deskundige M14. aan mij probeert duidelijk
te maken wat de wens van mijn vader zou zijn vind ik op z'n minst erg raar.
Het is vanzelfsprekend niet de wens van mijn vader dat ik
een groot deel van dag bezig zou zijn om te proberen niet radeloos te worden.
Het is natuurlijk ook zeker niet de wens van mijn vader
dat mijn moeder dagelijks geconfronteerd zou worden met deze familieproblemen.
Financieel deskundige M14. wekt de indruk alsof mijn vader wilde dat mijn moeder
niets tekort zou komen, en dat ten koste van zijn kinderen mogen gaan.
Volgens mij gebruikt financieel deskundige M14. mijn overleden vader om zijn
eigen iedeëen er door te drukken ten koste van mij.
Ik stelde onder andere voor dat mijn moeder mij een huis zou geven, en als mijn moeder
geld nodig had dat ik het huis dan zou verkopen en weer terug bij mijn moeder zou
gaan wonen. Al was het maar voor een paar maanden, dan zou ik een paar maanden rust hebben,
terwijl ik nu dagelijks met de familieproblemen zit.
Financieel deskundige M14. ging op mij in zitten praten dat het geen goed idee was.
Er bleek nog minder geld voor mij vrij gemaakt te kunnen worden dan ik dacht.
Mijn mogelijkheden om weg te vluchten voor de problemen binnen mijn familie zijn:
een koophuis zonder garage en te klein voor mijn bedden,
of een huurhuis waar ik jaren op zou moeten wachten.
Dat is beide voor mij geen goede optie.
Achteraf blijkt het moment dat financieel deskundige M14. mij tegen ging spreken
van groot belang te zijn. Ik zag namelijk een mogelijk om in de buurt van
een goede osteopaat te gaan wonen. Dat zou het voor mij gemakkelijker maken
om aan mijn gezondheid te werken.
Financieel deskundige M14. ging dat echter tegenspreken, en mijn familie
neemt al te gemakkelijk aan wat hij zei.
Daardoor werd dat niet serieus genomen, en daardoor bleek er voor mij geen mogelijkheid te
zijn in de buurt van de osteopaat een min of meer geschikte woning te kopen of te huren.
Ik vond wel een huurhuis in mijn eigen woonplaats. Dat is echter
op 28 km afstand van die osteopaat, en die afstand is voor mij een
groot probleem omdat ik (nog) geen goede ondersteuning voor
mijn hoofd heb die ik in de auto als passagier zou kunnen dragen.
Dat financieel deskundige M14. mij ging tegenpraten heeft dus waarschijnlijk
een zeer grote invloed op de rest van mijn leven. Ik neem dat hem dan ook heel erg
kwalijk. In een bepaald opzicht gebruikt hij zelfs mijn overleden vader om
mij tegen te werken.
Een aantal maanden later is financieel deskundige B27. ergens anders gaan werken.
Er werd een financieel plan opgesteld.
Dat financiële plan is voordelig voor anderen, maar het zou voor mij echter nadelig kunnen zijn.
Toen ik daar vragen over stelde, antwoordde financieel deskundige M14. dat ik daarvoor bij mijn
familie moest zijn. Mijn moeder ging er zelfs over nadenken hoe de eventuele nadelen voor mij opgevangen zou kunnen worden.
Maar mijn moeder had nu juist de opdracht gegeven om iets te regelen, dus het was de taak
van de financieel deskundige om iets te regelen waar iedereen het mee eens zou kunnen zijn.
Dat financiële plan heb ik niet ondertekend.
Op 11 oktober 2015 stuur ik een email naar M14. dat ik verhuisd was.
In die email schreef ik onder andere:
Toen we bij mijn moeder de mogelijkheden bespraken,
toen opperde ik de mogelijkheid dat mijn moeder een huis voor mij in ### zou kopen.
Als mijn moeder geld nodig zou hebben, dan zou ik dat huis weer kunnen verkopen
en weer terug bij mijn moeder kunnen gaan wonen.
Dat leek me een redelijke oplossing voor de situatie waar ik in zat.
Financieel zou dat waarschijnlijk ook beter zijn dan nu ik in een huurhuis zit.
Omdat in ### een osteopaat zit die mijn nek losser kan maken,
zou het eenvoudiger zijn om aan mijn gezondheid te werken.
Ik zag een manier om mijn situatie te verbeteren, maar u ging tegen mij in.
Dat neem ik u kwalijk.
Als u in uw leven in een vervelende situatie terecht komt
en u ziet manieren om uw situatie te verbeteren,
dan zijn er misschien ook wel mensen die juist dat proberen tegen te werken.
Bedenkt u dan dat u zelf ook zo iemand was.
Verhuizing
Er kwam een huurhuis vrij in mijn woonplaats, dat een beetje geschikt voor
mij zou kunnen zijn. De huurprijs was voor mij eigenlijk 100 euro per maand te hoog.
Er zat helaas geen garage bij. Het was wel mogelijk om twee van mijn bedden in de woonkamer
te zetten. Dat maakte het mogelijk om een soort leefruimte te maken, waarbij ik alleen
de keuken en de woonkamer hoef te verwarmen. Het huis is goed geïsoleerd,
dus de kosten voor de verwarming zouden laag kunnen blijven.
Ik kon zelf weinig doen, dus moest ik alles laten doen. De verhuizing werd daardoor duur.
Dat het een huurhuis is, maakt het voor mij lastig om dingen aan te passen aan
mijn lengte en mijn nek- en rugproblemen. Nu moest ik er rekening mee houden
dat ik het later in dezelfde staat weer zou terug kunnen brengen. Er mogen
zelfs geen lijmresten op de vloer en trap achter blijven.
Voor mijn verhuizing probeerde ik zelf het grootste deel van de dozen in te pakken.
Dat was vanzelfsprekend erg nadelig voor mijn nekklachten.
Dat deed ik omdat enkele spullen heel belangrijk voor mijn gezondheid
zijn, en ik ook veel spullen had die nauwelijks of geen waarde hebben.
De kasten ging ik voor iets anders gebruiken,
dus ik kon ook niet tegen een verhuizer zeggen om alles op dezelfde manier
te verhuizen en de inhoud op dezelde manier terug te doen.
In het verleden deed ik soms twee dagen achter elkaar iets te veel, en daarna
kon ik twee dagen nauwelijks iets doen. Na mijn verhuizing is het zo dat als ik
iets teveel doe, dat ik daarna soms vier dagen weinig kan doen.
Na mijn verhuizing duurde het twee jaar voordat ik weer kon genieten
van lekker eten of mooie muziek.
Toen ik bij mijn moeder woonde, toen probeerde ik mijn moeder af te schermen
voor slechte mensen. Bijvoorbeeld oplichters aan de deur of aan de telefoon.
Dat lukte vrij aardig. Ik heb één keer een abonnement af moet
zeggen dat een oplichter via de telefoon had gedaan, terwijl mijn moeder
duidelijk had gezegd dat ze geen abonnement wilde.
Na mijn verhuizing kan ik dat helaas niet meer doen.
2016
Toen ik nog bij mijn moeder woonde (ik huurde twee kamers van de bovenverdieping)
ging ik altijd beneden kijken als ik iets hoorde dat ik niet vertrouwde, om te kijken
of mijn moeder misschien gevallen was.
Na mijn verhuizing heeft mijn moeder gelukkig een persoonlijk alarm aangeschaft, dat verbonden
is met een centrale.
Mijn vader is in 1993 overleden en zijn geboortedag is de schrikkeldag 29 februari.
Die dag komt dus maar één keer in de vier jaar voor.
In 2016 was dat op een maandag. De zondag daarvoor was ik op bezoek bij mijn moeder,
en ik heb middageten meegegeten. Het viel mij op dat mijn moeder zich meer onzeker bewoog
dan anders. In zo'n situatie zeg ik dan wel eens tegen mijn moeder
om voorzichtiger te zijn. Ik moet zelf namelijk al vanaf 1992 opletten hoe ik me
beweeg en wat ik doe, om mijn nek te ontlasten. Op dat moment viel het mij wel
op dat mijn moeder zich meer onzeker bewoog, maar ik heb er helaas niets van gezegd.
Mijn moeder is om een uur of zes
gevallen en heeft haar heup gebroken. Zij gebruikte haar alarm, maar toch duurde het
meer dan een half uur voordat er iemand kwam.
Als ik nog bij mijn moeder had gewoond, dan had zij niet een half uur hoeven te liggen
met een gebroken heup. Ik denk zelfs dat ik misschien had kunnen voorkomen dat mijn moeder
zou vallen. Misschien was mijn moeder dan op een ander moment gevallen, maar die dag
had ik dat misschien kunnen voorkomen.
Mijn moeder heeft bij elkaar drie maanden in een ziekenhuis en verzorgingshuis gezeten.
Daarna ging zij terug naar haar eigen huis. Dat was de eerste weken erg moeilijk,
maar mijn moeder herstelde een beetje zodat zij gelukkig toch in haar eigen huis
kon blijven wonen.
In 2016 besteed ik mijn beste momenten er aan om bij mijn moeder langs te gaan.
Dat is ongeveer 1 of 2 keer per week.
2017
Oud-notaris K22.
Ik vroeg advies aan oud-notaris K22. en hij heeft mij veel en goed advies gegeven.
Samen met hem ben ik ook in augustus 2017 bij mijn moeder geweest, en daar gaat het mis.
Hij bracht mij in problemen door herhaaldelijk te zeggen dat misschien dingen uitgepraat
kunnen worden binnen mijn familie. Ik kwam toen in een positie dat ik gedwongen was
om steeds te zeggen dat zo iets niet mogelijk was.
Hij zei tegen mijn moeder dat mijn moeder mijn percentage van de erfenis mag wijzigen.
Dat was misschien een gewone informatieve opmerking, maar het moment waarop hij dat
was een beetje onhandig.
Toen ik probeerde te vertellen dat er vroeger wel eens problemen waren, maar dat toen
mijn vader overleed alles goed was en er onderling geen problemen waren, toen ging
hij meteen over mij heen praten alsof ik een klein kind was die meteen gecorrigeerd moet worden.
Ik ga zo niet met een medemens om, dus waarom zou ik accepteren dat hij zo doet?
Ik vind het zelfs ongelofelijk om zo met een klant om te gaan.
Waarschijnlijk was dit niet gebeurd als ik iemand anders van dat advocatenkantoor
had gevraagd.
Waarschijnlijk was dit ook niet gebeurd als ik gezond was en een gezin had en
een eigen bedrijf had.
Ik had zelfs al een klacht geschreven om bij het notariskantoor in te dienen tegen
oud-notaris K22.. Maar omdat hij niet echt iets verkeerds heeft gedaan,
bleef mijn klacht nogal onduidelijk. Daarom heb ik die klacht niet ingediend.
Ik vind het erg jammer dat ik hem vertrouwde.
Alle moeite die ik had gedaan om de problemen
binnen onze familie uit te leggen is blijkbaar voor niets geweest.
Ik had de oud-notaris verteld dat ik mijn leven weinig vind voorstellen en
dat mijn toekomst waarschijnlijk niet beter zal worden (maar dan met andere woorden).
Dat heb ik in vertrouwen verteld,
en ik dacht dat de oud-notaris voldoende volwassen was om daar mee om te kunnen
gaan. Wannneer ik zo iets vertel, dan zien sommige mensen dat als een vrijbrief
om mij te benadelen. Ik vraag me af of het gedrag van oud-notaris K22. daar
mee te maken heeft.
Hij vindt mij blijkbaar zo minderwaardig dat hij het achteraf niet
nodig vond om zijn excuses aan te bieden.
De reden dat het mis ging heeft ook met boekhouder M14. te maken. Mijn moeder had
namelijk vooraf advies gevraagd aan boekhouder M14.. Mij moeder was namelijk bereid
om dat gesprek te hebben met oud-notaris K22. en mij en was ook bereid om
een en ander te bespreken. Maar tijdens het gesprek was mijn moeder helemaal niet
meer bereid om dingen inhoudelijk te bespreken, ze was erg afwijzend, en ze voelde
zich gespannen en opgelaten. Het gesprek was daardoor eigenlijk voor niets.
Dat lijkt te maken te hebben met boekhouder M14..
Helaas was boekhouder M14. zelf niet bij dat gesprek, anders hadden ik en oud-notaris K22.
nog wel een paar kritische vragen voor hem.
Ik vraag mijn dossier op:
Aan: ###notarissen
Datum: 20 februari 2018
Betreft: afschrift dossier
Bijlage: kopie ID kaart
Geachte heer ###,
Graag zou ik een kopie van mijn dossier ontvangen.
Dat mag digitaal zijn, of een kopie op papier, of gesplitst over beide.
Met vriendelijke groet,
D.
Vervolgens ontving ik een stapel papieren. Het was allemaal op papier,
ook de emails waren afgedrukt.
Daarop vraag ik om twee kantjes uit het dossier te verwijderen:
Aan: ###notarissen
t.a.v. dhr. ###.
Datum: 22 augustus 2018
Betreft: Graag verslag van 3 aug. 2017 uit dossier verwijderen
Geachte heer ###.,
Zou u het verslag dat u maakte van het gesprek bij mijn moeder
uit het dossier willen verwijderen?
Het zijn twee kantjes die begint met:
"Verslag van de bespreking gehouden op 3 augustus 2017...".
Tijdens het gesprek bij mijn moeder vond ik u erg klantonvriendelijk.
Dat klinkt nauwelijks door in het verslag, maar ik wil het toch maar laten verwijderen.
Begreep u wat er aan de hand was?
###
Met vriendelijke groet,
D.
Daarop kreeg ik geen reactie. Hij heeft niet eens het fatsoen om mij op te bellen
en zijn excuses aan te bieden.
2018
Ik ben van mening dat mijn moeder regelmatig emotioneel werd mishandeld.
De thuiszorginstelling die vele keren per dag bij mijn moeder kwam wist daar van,
maar deed daar volgens mij helemaal niets aan.
Iemand van de thuiszorginstelling vertelde me dat ze diegene
er op aan sprak, maar daarmee wordt het alleen maar erger.
In 2018 vertelde mijn moeder mij dat ik nog maar één keer
per maand langs mocht komen.
Ook de thuiszorginstelling werkte daar aan mee.
Achteraf vertelde mijn moeder dat ze
onder druk was gezet om dat tegen mij te zeggen.
Ik heb zelfs de sleutel van het huis van mijn moeder moeten inleveren.
Ook daar werkte de thuiszorginstelling aan mee.
Pas een half jaar later durfde mijn moeder mij te vertellen dat ze
erg onder druk werd gezet dat ik de sleutel van haar huis moest inleveren.
Mijn moeder vond ik goed dat ik toch weer een sleutel had en durfde het risico
te nemen dat er een kans bestond dat diegene daar achter zou komen.
De thuiszorginstelling werkte er dus wel aan mee om mij te benadelen,
terwijl ik niets verkeerds deed. Maar diegene die volgens mij regelmatig
mijn moeder emotioneel mishandelde wordt door de thuiszorginstelling
niets in de weg gelegd.
Mijn moeder voelde zich soms niet veilig in haar eigen huis en kon het soms emotioneel niet aan.
De thuiszorginstelling heeft niets gedaan om de situatie van mijn moeder te verbeteren.
Het draaide met name om één persoon van de thuiszorginstelling die niets
deed aan de emotionele mishandeling van mijn moeder. Toen ik tegen
diegene vertelde dat ik niets verkeerds had gedaan, toen vond diegene dat zo'n belachelijke
opmerking dat diegene schamper reageerde.
Diegene van de thuiszorginstelling vertelde dat zij zich baseert op wat mijn moeder vertelde.
Mijn moeder werd jarenlang stelselmatig tegen mij opgezet en met leugens over mij bestookt.
Op momenten dat mijn moeder zich opgelaten voelde of het emotioneel niet meer aan kon,
dan herhaalde mijn moeder soms de leugens over mij. Achteraf als mijn moeder tot
rust was gekomen, dan vertelde mijn moeder soms dat ze het niet meende en dat
ze onder druk was gezet om die dingen te zeggen.
Omdat de thuiszorginstelling nauw samenwerkte met diegene die mijn moeder
emotioneel mishandelde, kon mijn moeder de thuiszorginstelling niet meer vertrouwen.
Daardoor vertelde zij dus wel de leugens over mij, maar achteraf niet meer
dat het niet klopte.
Volgens mij had dit eenvoudig opgelost kunnen worden. Als diegene van de thuiszorg
mij had geconfronteerd met wat er over mij werd gezegd, dan had ik in veel gevallen
eenvoudig duidelijk kunnen maken dat het niet klopte.
2019
Mijn moeder overleed in 2019.
De laatste twee weken van haar leven heeft mijn moeder in het ziekenhuis gelegen.
Mijn moeder klaagde er over dat het getreiter en dreigen in het ziekenhuis gewoon door ging.
Diegene die mijn moeder emotioneel mishandelde beelde zich in dat ik me verschrikkelijk
zou hebben gedragen tegenover de verpleging (daar is vanzelfsprekend niets van waar).
Waarschijnlijk heeft diegene daarmee
mijn moeder bang gemaakt, want mijn moeder wilde niet meer de telefoon aannemen
als ik belde en het ziekenhuis stelde een maatregel tegen mij in.
Die maatregel hield waarschijnlijk in dat als ik
belde dat de verpleging de telefoon niet aan mijn moeder mochten geven.
De bedoeling was dat mijn moeder weer terug naar haar huis zou gaan.
Na twee weken zou dat gaan gebeuren.
Er zou echter geen 24 uur verpleging zijn en mijn moeder zou dan 's nachts alleen in haar huis zijn.
Dat was op dat moment volstrekt onverantwoord.
Dan zou mijn moeder ook weer alleen zijn met diegene die mijn moeder
emotioneel mishandelde. Dat wilde ik voorkomen.
Ik heb van alles geprobeerd en met veel instanties gebeld. Ik heb
onder andere erg mijn best gedaan om iemand van de directie van het
ziekenhuis te spreken te krijgen, maar ze wilden mij niet doorverbinden.
De dag voordat mijn moeder naar huis zou gaan is mijn moeder in het ziekenhuis overleden.
Ik had al maanden eerder een klacht tegen twee medewerkers van de
thuiszorginstelling voorbereid.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik die verstuurd.
Op 29 april 2019 deed ik ze in de brievenbus.
Op 2 mei 2019 ontving ik een email met een brief. Er werd mij een aantal mogelijkheden geboden.
Hieronder staat de brief:
Op 3 mei 2019 belde ik naar het algemene nummer van de zorginstelling.
Ze vertelden mij dat de manager op vakantie was, en er volgende week maandag weer zou zijn.
Op dinsdag 7 mei 2019 belde ik weer, maar toen wisten ze niet wie de manager was
en konden mij dus ook niet doorverbinden.
Daarom stuurde ik onderstaande email:
Uw kenmerk: KC/ks/20190502
Datum: 7 mei 2019
Geachte S23.,
Hierbij laat ik u weten dat ik mijn klacht door de klachtencommissie wil laten beoordelen.
Ik maak geen gebruik van bemiddeling omdat het geen bestaande situatie is,
maar een beoordeling achteraf.
Het is mij niet gelukt om de manager te spreken te krijgen.
met vriendelijke groet,
D.
Op 16 mei 2019 kwam een klachtenfunctionaris samen met degene waartegen ik een klacht
had ingediend bij mij thuis om het te bespreken.
Degene waartegen ik een klacht had ingediend had eerder laten merken er weinig
van te geloven dat ik niets verkeerds had gedaan. Tijdens dit
gesprek bleef diegene vriendelijk en correct en vertelde
dat mijn moeder niet achteraf had verteld dat het anders was dan dat mijn moeder
in eerste instantie onder druk had gezegd. Ik heb daar mijn twijfels over, maar
ik kan dat niet onderbouwen. Mijn moeder heeft er eens een onduidelijke opmerking over gemaakt,
maar meer onderbouwing heb ik niet.
Diegene van de thuiszorg deed alsof zij sommige dingen niet wist. Dat klopt niet
helemaal, maar ook dat kan ik lastig bewijzen.
Daarom stuurde ik dezelfde dag onderstaande mail:
Uw kenmerk: KC/ks/20190502
Datum: 16 mei 2019
Geachte S23.,
Hierbij laat ik u weten dat ik beide klachten intrek.
### en ### zijn vandaag bij mij geweest.
### zei dat ze er van uit ging, van wat mijn moeder vertelde.
Blijkbaar wist ze niet hoe erg mijn moeder onder druk stond om sommige dingen te zeggen.
Ik vermoed dat ### beter had kunnen weten, maar daar heb ik geen onderbouwing voor.
Daarom trek ik beide klachten in.
Dankuwel voor uw tijd en moeite.
met vriendelijke groet,
D.
Een half uur later ontving ik het onderstaande bericht.
Geachte heer D.,
Dank voor uw bericht. Ik zal de Klachtencommissie informeren en het dossier sluiten.
Met vriendelijke groet
S23.
Daarmee is dit afgesloten.
Als diegene van de thuiszorginstelling mij serieus had genomen wat ik vertelde over de situatie,
dan had mijn moeder voor deel onnodig leed bespaard gebleven.
Dat de thuiszorg er zo mee om ging, dat lijkt onder andere er mee te maken te hebben met
één medewerker van de thuiszorg die er van overtuigd raakte dat ik een slecht
mens ben.
Later sprak ik soms nog iemand van de thuiszorg. Maar ook achteraf blijkt dat de thuiszorg helemaal niets gedaan
heeft aan de emotionele mishandeling van mijn moeder. Ze hebben diegene er op aangesproken,
maar daarmee hebben ze het alleen maar erger gemaakt. Ze hebben er aan meegedaan om mij
te benadelen, en dat was indirect ook nadelig voor mijn moeder.
Mijn moeder is 89 jaar geworden, en de thuiszorg heeft niets gedaan om het leed dat haar werd aangedaan
te verminderen. Ik neem dat de thuiszorg zeer kwalijk.
Laatste wijziging van deze bladzijde: februari 2020