Revalidatiearts L10.

2008

Nadat ik met neuroloog H18. had gesproken, had ik twee dagen later op 15 mei 2008 een gesprek bij revalidatiearts L10.

De revalidatiearts was vriendelijk en heel sympathiek en vroeg ook hoe ik als mens er mee om ga. Ik vertelde daarop dat het wel eens lastig is om dingen zoals tandenpoetsen consequent te doen, omdat ik me wel eens afvraag waar ik het voor doe.
Omdat fysiotherapie-oefeningen voor mij niet meer te doen zijn, zei hij dat revalidatie bestaat uit oefeningen doen, en dat ik daar dan niet beter van zou worden, en dat het energie zou kosten en ergernis zou opleveren. Dat is wel zo eerlijk van hem, want in het verleden ben ik gewaarschuwd dat mensen met mijn klachten die zich laten overhalen om met pijnstillers zichzelf te belasten, daar soms voor de rest van hun leven nadeel van hebben.
Helaas vroeg hij ook of ik procedures over mijn WAO-uitkering had. Ik vertelde dat ik vanaf het begin in 1992/1993 tot nu toe vrijwel constant procedures heb.
Ik had een stel vragen opgeschreven. En ik had een stel van mijn bedden en stoelen gefotografeerd en afgedrukt om te laten zien.
Hij stelde voor om dingen zoals aanpassingen, voor te leggen aan een revalidatiearts bij een revalidatiecentrum. Ik vroeg of hij een naam van een dokter wist, en hij noemde een naam.

Ik heb een zwart-wit laserprinter, en daarmee heb ik een aantal foto's afgedrukt om mijn aangepaste spullen te laten zien:
foto's aanpassingen

Ik was twee dagen eerder bij neuroloog H18. geweest, maar omdat beide afspraken op ongeveer een half uur rijden afstand was, dacht ik dat het wel kon. De dagen er na had ik er echter flink problemen van.
Dus zelfs als iets in de buurt is, moet ik het voortaan toch houden bij maar één keer per week of één keer per twee weken.

Zo sympathiek, eerlijk en realistisch als dokter L10. bij het gesprek over kwam, zo afwijzend en negatief is zijn rapport.

Hieronder staat de computeruitdraai die ik via mijn huisarts kreeg.

thumbnail thumbnail
Later ontving ik de echte brieven van de revalidatiearts.

thumbnail thumbnail
HET ### ZIEKENHUIS
ZIEKENHUIS ###

Revalidatie
L10.

H18.
Neurologie

Betreft Patient 1992168, briefnummer 132041
D. (M), geboren ###

###, 3 juni 2008

Geachte collega,

Op verzoek zag ik uw patiënt de heer D., geboren ###-1965.

Diagnose:
Nekklachten.

Voorgeschiedenis:
Zie separate correspondentie van de afdeling neurologie.

Anamnese:
Patient is al sinds zijn 5e jaar bekend met nekklachten, welke uiteindelijk hebben geleid tot nagenoeg volledige invaliditeit. Tot ongeveer 10 jaar geleden heeft hij in de ICT gewerkt, sindsdien maakt hij gebruik van een WAO-uitkering. Omdat hij niet meer voor zichzelf kon zorgen is hij teruggekeerd naar zijn moeder. In de huidige situatie is er sprake van een zeer bijzonder ziektegedrag. Hij heeft inmiddels allerlei eigen vervaardigde instrumenten en oplossingen bedacht om zijn nekklachten zoveel mogelijk te beperken. Hij heeft hiervan een uitgebreide fotoreportage bij zich van allerlei stoelen, die hij zelf heeft aangepast, tot en met een bed waarbij hij het voeteneind 10 cm omhoog heeft gezet, zodat het hoofd tijdens slapen enigszins kan "uitzakken". Ook komt hij op de polikliniek met een eigen stoelvoorziening, daar hij het anders niet kan uithouden.
Er is al 10 jaar een groot probleem met betrekking tot zijn WAO-uitkeringen en er lopen tal van procedures, tot aan de rechtbank toe.
Daarnaast is tandartsbezoek voor hem ook zeer moeizaam, daar de stoel van de tandarts niet voor hem is aangepast en hij niet lang op deze stoel kan liggen. Hij heeft een bijzonder dagpatroon van slapen, rusten en mobiliseren, zijn actieradius is uiteraard zeer beperkt.

A.D.L functioneren:
Zelfverzorging: is nog zelfstandig.
Ambulantie in de binnensituatie: traplopen is nog redelijk mogelijk.

Maatschappelijk functioneren:
Huisvesting: woont in een eengezinwoning op de bovenste etage.
Ambulantie in de buitensituatie: lopen minimaal daar hij anders nekklachten gaat krijgen, autorijden en fietsen behoren niet tot de mogelijkheden.
Beroep: sinds 10 jaar WAO-uitkering met vele procedures en rechtszaken.
Hobby's: niet van toepassing.
Sociale contacten: woont bij moeder, heeft nog enigszins contact met zus en neefje, tevens internetcontacten.

Psychisch functioneren:
Ernstig belast.

Communicatief functioneren:
Geen bijzonderheden.

Specieel onderzoek:
Patient zit tijdens de hele anamnese (3 kwartier) kaarsrecht en de nek wordt niet bewogen. Bij het draaien wordt het hele lichaam recht bewogen met fixatie van de cervicale wervelkolom.

Behandeling en beloop:
Mijns inziens is patient te geïnvalideerd geraakt en ik heb geen enkel vertrouwen dat dit op welke manier dan ook kan worden doorbroken. Patient heeft allerlei vragen met betrekking tot definitieve aanpassingen van zijn zelfgemaakte voorzieningen. Ik wil in deze situatie niet meegaan. Ik heb zelfs besloten patient niet door te verwijzen naar Rijndam voor een klinische revalidatieperiode, daar dit mijns inziens totaal onhaalbaar is. Ik heb patient wel verteld dat mogelijkheden hiertoe bestaan, echter gezien zijn situatie en de vele procedures die er lopen, ik hier geen enkel vertrouwen in heb, zo weinig, dat ik ook mijn collegae hier niet mee wil lastig vallen.

Er is van mijn kant geen controle-afspraak meer gemaakt.

Conclusie:
Een 43-jarige man bekend met ernstig ziektegedrag als gevolg van nekklachten sinds zijn 5e jaar. Patient heeft zich dermate geïnvalideerd dat ik voor hem geen enkele revalidatiegeneeskundige ingang heb.

Ik hoop u van voldoende informatie te hebben voorzien.

L10., revalidatie-arts

Verzendlijst: A6., O3., S9. te ### (Hoofdontvanger)

Briefnummer: 132041 Briefstatus: Definitief Auteur: L10.
Printdatum/tijd: 03-06-2008 10:16 Laatste mutatie:03-06-2008 10:16 *)hoofdontvanger



In het dossier zat dezelfde brief als hierboven, maar met een handgeschreven aantekening op de tweede bladzijde.

thumbnail thumbnail
Die aantekening is lastig te lezen, maar er staat ongeveer dit: o.c. pt wil absoluut advies Rijndam. graag 1x oproepen. h gr. Dendie.

De brief van de revalidatiearts hierboven vind ik uitermate kwetsend.
Hij schrijft dat ik psychisch ernstig belast ben, zonder dat hij schrijft hoe hij daar bij komt. Hij schrijft dat hij er geen enkel vertrouwen in heeft dat mijn situatie kan worden "doorbroken" en hij schrijft over "ziektegedrag", en dat ik mijzelf "geïnvalideerd" heb.
Naar mijn mening berokkent de revalidatiearts mij doelbewust schade door zo'n grievend rapport te schrijven. Dit raakt mij heel erg.
Ik probeer het beste er van te maken. De vele aanpassingen die ik liet zien heb ik nodig om mijn klachten niet te veel op te laten lopen.

Ik wilde op deze bladzijde uitdrukking geven aan mijn gevoel, maar wel op een manier die ik nog ruimschoots bij de rechtbank kan onderbouwen als revalidatiearts L10. mij voor de rechter zou slepen.
Het heeft twaalf jaar geduurd voordat ik de juiste woorden had gevonden: Naar mijn mening geeft de brief blijk van een stuitend gebrek aan integriteit en medemenselijkheid, resulterend in een krankzinnig kwaadwillende conclusie van de revalidatiearts.

Het woord "ziektegedrag" kan betekenen dat iemand zich aanpast aan zijn ziekte, het kan ook betekenen dat er geen lichamelijk oorzaak is en iemand krampachtig een bepaald patroon in stand houdt. De revalidatiearts bedoelt duidelijk dat laatste.
Dat vind ik buitengewoon kwetsend.

Wat gebeurde hier?
Waarschijnlijk heeft revalidatiearts L10. heeft eerst de brief van de neuroloog afgewacht. Daarin staat niet dat de oorzaak van mijn klachten mijn nekwervels zijn, maar dat ik een chronisch pijnsyndroom (een soort gedragsprobleem) zou hebben. Vervolgens schrijft revalidatiearts L10. zijn brief naar de neuroloog, en antwoord die in de trend van de mening van de neuroloog. Het gaat zelfs zo ver, dat de revalidatiearts de indruk wekt alsof er een ander gesprek heeft plaatsgevonden.
Een andere mogelijkheid is dat een huisarts met de revalidatiearts contact heeft gehad om er voor te zorgen dat de revalidatiearts een vernietigend rapport zal schrijven waarin staat dat mijn klachten psychisch zouden zijn. Ik heb voldoende aanwijzingen dat een huisarts dat jaren later heeft gedaan bij een andere behandelaar. Het is dus mogelijk dat diezelfde huisarts dat hier ook al heeft gedaan.

De dingen die de revalidatiearts heeft opgeschreven zijn onjuist en voor mij erg kwetsend, en dat hij doet alsof er een ander gesprek heeft plaatsgevonden is oneerlijk. Maar blijkbaar denkt revalidatiearts L10. dat hij zo met patienten mag omgaan.
De neuroloog had stelsematig genegeerd wat andere artsen hadden opgeschreven over mijn rug en nek, en had stelselmatig de oude röntgenfoto's genegeerd en genegeerd wat daarover geschreven stond, en hij had geen nieuwe scans laten maken. Nu doet de revalidatiearts net alsof er geen lichamelijk oorzaak is.

Gebeld op 31 juli 2008

Mijn huisarts wilde me niet zomaaar doorverwijzen naar Rijndam voor advies, dus moest ik toch contact gaan opnemen met de revalidatiearts.
Ik vind het enorm vervelend en kon het moeilijk opbrengen, maar op 30 juli 2008 belde ik naar het ziekenhuis. Toen was de assistente van de revalidatiearts er niet. Op 31 juli 2008 belde ik naar de assistente van de revalidatiearts. Ik vertelde dat de revalidatiearts tijdens het gesprek had gezegd dat ik voor specifieke vragen en advies dat aan een dokter bij Rijndam kon vragen, maar dat er nu in zijn rapport iets anders staat. En ook dat er in zijn rapport opeens staat dat is psychisch ernstig belast zou zijn. Ik zou een doorverwijzing naar Rijndam willen en ik zou willen weten waar dat opeens vandaan komt dat het rapport anders is dan het gesprek.
Diezelfde dag belde de assistente terug en vertelde dat de revalidatiearts een doorverwijzing wilde doen naar Rijndam. Hij zou dan diezelfde brief gebruiken en daar een regel aan toevoegen. Ik zei dat ik dat niet wilde (volgens de brief mankeer ik lichamelijk niets, en heb ik een psychisch gedragsprobleem) en dat ik misschien een klacht in zou dienen. De assistente zie dat ik ook een afspraak kon maken om het met de revalidatiearts te bespreken. Ik vertelde dat ik er over na zou denken.
De assistente zei dat de revalidatiearts had gezegd dat zijn rapport weergeeft hoe het gesprek ging. Als hij dat inderdaad gezegd heeft, dan liegt hij.
De assistente kende het email-contact tussen mijn huisarts en mij van 9 juli 2008. Dat kwam mogelijk doordat mijn huisarts had gebeld met het ziekenhuis over de vraag in mijn email.

In het dossier zat onderstaande notitie. Waarschijnlijk is dit door de assistente opgeschreven.

thumbnail
8-8-2008

Patient wil aangemeld worden voor Rijndam, maar wil niet dat de brief d.d. 3 juni 2008 naar Rijndam verzonden wordt, omdat hij het niet met de inhoud eens is.

Patiënt heeft deze brief bij de huisarts gelezen. Hij denkt er nu over na hoe hij verder wil: of de brief toch verzenden of een klacht indienen.

Zonder brief kan hij niet aangemeld worden. Voorstel van onze kant: patiënt komt nog een keer op het spreekuur om de situatie te bespreken.

Patiënt laat zelf weten wat hij wil.

Met mijn brief van 15 december 2008 had ik het dossier bij de neuroloog en bij de revalidatiearts opgevraagd.
Hieronder staan de aantekeningen van de revalidatiearts.

thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail

De brief die de revalidatiearts aan de neuroloog en mijn huisartsen schreef, en ook de aantekeningen van de assistente heb ik eerder op deze pagina al uitgewerkt.

Bij de handgeschreven papieren zit een "DBC Typeringslijst Revalidatiegeneeskunde 27". Daar staat bij het onderdeel "DBC diagnosen per hoofdgroep" één code omcirkeld: "0716 Psychische stoornissen".

Het rapport van de revalidatiearts leek mij voldoende reden om hem bij het Medisch Tuchtcollege aan te klagen. Maar door mijn gezondheidsproblemen lukte dat helaas niet.
Mijn bedoeling was om dan tenminste de neuroloog die hierin een rol speelde bij het Medisch Tuchtcollege aan te klagen. Ik heb nog wel bij het ziekenhuis een klacht tegen de neuroloog ingediend, maar vanwege mijn gezondheidsproblemen lukte het me helaas ook niet om de neuroloog bij het Medisch Tuchtcollege aan te klagen.

Al deze ellende had waarschijnlijk voorkomen kunnen worden als huisarts 03. zich voor mij had ingezet, en een normale verwijsbrief had geschreven.

Uit openbare uitspraken blijkt dat revalidatiearts L10. soms als deskundige namens de Rechtbank iemand onderzoekt, wanneer iemand in een procedure met het UWV verwikkeld is.
Dat was in 2007 (ECLI:NL:CRVB:2009:BJ2550), 2008 (ECLI:NL:CRVB:2010:BN7969), 2009 (ECLI:NL:CRVB:2012:BW0402) en 2006...2009 ? (ECLI:NL:CRVB:2009:BJ9946).
Dat was dus in dezelfde periode als toen ik bij hem was. Ik vraag me af of deze revalidatiearts zijn werk voor Rechtbank op zorgvuldige wijze heeft gedaan, aangezien hij zo'n rapport over mij schrijft mede omdat ik in de WAO zit en ik rechtzaken met het UWV had lopen.

2017

In 2017 is revalidatiearts L10. gestopt met zijn werk als revalidatiearts in het streekziekenhuis bij mij in de buurt.

In 2017 heb ik mijn dossier van deze revalidatiearts en van de neuroloog laten verwijderen.
Laatste wijziging van deze bladzijde: augustus 2020