Verslag telefoongesprek

2000

In zijn rapport schrijft de psychiater in de eerste alinea bij "psychiatrische taxatie" over mij: "De mededelingen blijven oppervlakkig, stranden in rigide uitspraken of geloofsbelijdenissen". Ik neem hem erg kwalijk, dat hij bewust zo'n beeld probeert te scheppen. Daarom noem ik dat in het telefoongesprek.

Omdat ik de wetgeving nogal onduidelijk vind, heb ik hieronder alleen weergegeven wat ik zelf heb gezegd.

De tekst hieronder is alleen mijn visie van hoe het telefoongesprek in mijn opvatting verlopen is.


thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail thumbnail
verslag telefoongesprek

11 november 2000

Dit is het verslag van het telefoongesprek, wat ik op 8 februari 1999 had met psychiater drs. E.. Het gesprek was vermoedelijk van 12:05 tot 12:30.

Dit verslag is zo nauwkeurig mogelijk, waarbij ik de meeste "euh", en herhalingen van "ja", en "en" heb weggelaten.

D.

Psychiater E. belde mij op. Ik nam in eerste instantie niet zelf de telefoon aan, maar pakte op een ander toestel op.

-D.-: Met D..
-E2.: ###
-D.-: Ja, goedenmiddag.
-E2.: ###
-D.-: Ja, dat klopt.
-E2.: ###
-D.-: Ja.
-E2.: ###
-D.-: Euh, nou, indertijd had ik er niet genoeg tijd voor om op te reageren, toen werkte ik nog halve dagen, en dat rapport dat heeft toch wel m'n leven flink veranderd kan ik wel zeggen.
-E2.: ###
-D.-: Er staan ook heel wat leugens en onjuiste feiten in.
-E2.: ###
-D.-: En, ja, ik denk dat u gewoon uit uw slof geschoten bent met dat rapport, ik weet niet wat u d'r zelf van vindt. Maar, naarmate de conclusie vordert staan er ook steed meer euh, ja, negatieve dingen over mij, en, het is in zoverre, er staan ook, ja, tegenstellingen in, bijvoorbeeld aan het begin van het rapport staan dingen die aan 't, die later in het rapport precies andersom staan. Dus al met al beschouwend heb ik genoeg redenen denk ik, om een klacht in te dienen. Ik denk dat ieder normaal mens die dat rapport leest, kan constateren dat het niet kan. Ik vind het heel erg en onprofessioneel.
-E2.: ###
-D.-: En mijn brief is een aanzet voor een klacht bij het Medisch Tuchtcollege.
-E2.: ###
-D.-: Dat is onmogelijk dat u dat naar eer en geweten doet, ik denk zelfs dat u een hekel heeft aan christenen.
-E2.: ###
-D.-: Ok, dat is dan een gevoelskwestie, daar kan ik.
-E2.: ###
-D.-: Het is niet, het gaat er niet om dat het in tegenspraak is met anderen, het rapport is op zichzelf, het spreekt zichzelf tegen, op een aantal punten.
-E2.: ###
-D.-: Ja, maar dat, dat is dus niet het punt, u zegt, u beschrijft dat gesprek.
-E2.: ###
-D.-: Dat is het punt, ik denk dat dat niet zo is. U, u zegt bijvoorbeeld dat ik nooit aan het beeld van mijn ouders heb voldoen, wat onjuist is, of dat ik niet zelfstandig kon leven, wat onjuist is, of dat ik nooit aansluiting met leeftijdsgenoten heb kunnen vinden.
-E2.: ###
-D.-: Ja, u heeft zich, ik denk echt dat u zich kwaad gemaakt heeft inderdtijd.
-E2.: ###
-D.-: Nou, zo, dat lijkt me toch wel de meest logische verklaring.
-E2.: ###
-D.-: Nee, het gaat me niet om uw oordeel, maar gewoon uw beschrijving van wat er gebeurt is, wat op 'n heel, heel aantal punten niet klopt. Ik heb in mijn brief ook aantal dingen neergezet wat al tegenstrijdig is.
-E2.: ###
-D.-: Het speelt natuurlijk wel mee met het G. en zo, en dat is dan ook de reden, ja, ik wil gewoon een, een herbeoordeling over de juistheid van het rapport.
-E2.: ###
-D.-: Via het Medisch Tuchtcollege denk ik dat dat de best manier is.
-E2.: ###
-D.-: Ja, ik begrijp het wel, maar, ja, ik had een iets andere weg in gedachten, ik wou eerst een beoordeling van het rapport, want dat, dat heeft me flink wat schade toegebracht, en daarna wil ik dan ook nog, wat op dat rapport gebaseerd is, via het G. en zo, dat ook nog aanpakken, maar dat is in tweede instantie. Maar u bevestigd nu dus, dat u dat, dat u mijn brief ontvangen heeft, u bent dus op de hoogte van, dat ik het niet met uw rapport eens ben.
-E2.: ###
-D.-: Dat is juist, maar als u zegt naar eer en geweten, en dat het een goede weergave is van het gesprek, dan is dat de weg. Misschien dat we ook met mekaar iets kunnen, euh, ik denk echt als het rapport leest.
-E2.: ###
-D.-: Het is onmogelijk dat u denk dat dat een goed rapport is. Maar goed, dat is mijn mening.
-E2.: ###
-D.-: In dit geval denk ik dat wel is gebeurt.
-E2.: ###
-D.-: Ja, maar of dat ik, ik denk niet dat ik nog zoveel vertrouwen in u heb.
-E2.: ###
-D.-: Wat zullen we dan afspreken, ja, als u het doorleest, en, ja, het is echt een onmogelijk rapport in mijn ogen. D'r staan, ja, u overdrijft heel erg, en u, het is gewoon een vernietigend oordeel in feite, van ik ben wel erg psychisch en euh mis, maar ik kan gewoon werken, dat is precies wat het G. wil horen natuurlijk.
-E2.: ###
-D.-: Juist ja, ja.
-E2.: ###
-D.-: Ja, op dit moment ben ik bezig met een hoger beroep, dat zou ik nog gelijk mee kunnen nemen.
-E2.: ###
-D.-: Ja, ok, dat zou ik mee kunnen nemen, dat zou nog deze week moeten gebeuren, maar dan nog, wil ik met u, over de manier waarop het rapport tot stand gekomen is, niet over de conclusies, maar de manier waarop het beschreven is, en tot stand gekomen is, daar wil ik nog iets mee doen, ik vind.
-E2.: ###
-D.-: Dus, u kunt.
-E2.: ###
-D.-: Dat iemand anders beoordeeld of dat op een goede wijze tot stand gekomen is.
-E2.: ###
-D.-: Ja, dat klopt.
-E2.: ###
-D.-: Dat, dat wou ik net, dat kunnen we nu afspreken misschien wat we daar me doen, ja, u kunt het doorlezen, u kunt het bekijken hoe dat de opbouw van het rapport is, hoe dat de conclusies verschillen met wat ik heb gezegd.
-E2.: ###
-D.-: Als u dan nog steeds vindt, dat u naar eer en geweten dat rapport geschreven heeft.
-E2.: ###
-D.-: Ja, dan zoek ik een andere manier om een klacht in te dienen, de Raad van Bestuur, of ja, het Medisch Tuchtcollege zit ik toch wel aan te denken. Als u vindt dat er inderdaad dingen staan, die u niet zo bedoeld heeft, dan is daar nog over te praten. Ja, ik weet niet hoe u mij dat laat weten, want alles wat u nu zegt, dat euh, of opschrijft, dat gaat natuurlijk mee naar het Medisch Tuchtcollege. Ik wil natuurlijk u niet verder in verlegenheid brengen.
-E2.: ###
-D.-: Ja, ok, maar u kunt uw tijd wel beter gebruiken, denk ik.
-E2.: ###
-D.-: Nou, vanwege wachtlijsten en zo, en uw werk.
-E2.: ###
-D.-: Nee, dat heb ik niet gezegd, maar als u nu al zegt dat u naar eer en geweten heeft opgeschreven.
-E2.: ###
-D.-: Ja, nou, dan denk ik dat we verder geen briefwisseling of wat dan ook nog nodig hebben.
-E2.: ###
-D.-: Ik ben het er gewoon niet mee eens, met de wijze waarop het rapport geschreven is, en dan gaat het niet over de conclusies, dus als u zegt dat u 't naar, altijd naar eer en geweten doet.
-E2.: ###
-D.-: Ik denk dat dat onmogelijk is, dan ligt daar ons breekpunt.
-E2.: ###
-D.-: Dat, dat is gebeurt volgens mij.
-E2.: ###
-D.-: Euh.
-E2.: ###
-D.-: Ja, nu ben ik uw term kwijt, maar wat ik noem verkeerde intenties, en wat u noemt het rapport herzien, dat is voor mij hetzelfde. Euhm, ja dit, deze discussie kan nog lang duren, denk ik.
-E2.: ###
-D.-: Nee, dat.
-E2.: ###
-D.-: Ik heb, ik zeg niet dat u een christen-hater bent, maar ik lees daaruit dat u er toch wel moeite mee heeft.
-E2.: ###
-D.-: Kan ik dat, kan ik dat even duidelijk maken, ik weet niet hoeveel tijd dat u nog heeft?
-E2.: ###
-D.-: Als ik dat even duidelijk kan maken, euhm, u vroeg mij allerlei dingen over m'n geloof, daar heb ik over verteld, ik dacht dat gaat gewoon op een normale manier.
-E2.: ###
-D.-: Die meneer begrijpt het allemaal, u kon het plaatsen, u stelde daar weer vervolgvragen op, niks aan de hand. Maar u schrijft in uw rapport dat er met mij, dat ik iedere keer iedere keer verval in geloofsbelijdenissen.
-E2.: ###
-D.-: Terwijl ik dacht dat ik daar op gewone manier met u over gesproken had.
-E2.: ###
-D.-: Ja, dat ik iedere keer, euh,
-E2.: ###
-D.-: verval in, ja, of.
-E2.: ###
-D.-: Ja.
-E2.: ###
-D.-: Nee.
-E2.: ###
-D.-: Dat is het gekke.
-E2.: ###
-D.-: Tijdens dat gesprek niet, maar, bij, volgens mij mankeert er dan wat aan uw beleving.
-E2.: ###
-D.-: U, zoals u het daar opgeschreven heeft, euh.
-E2.: ###
-D.-: Maar daar blijf u bij? Ik heb nu toch ook een gesprek.
-E2.: ###
-D.-: Ja, dat klopt.
-E2.: ###
-D.-: Daar was ik toen geestelijk niet in staat, om dat.
-E2.: ###
-D.-: Volgens mij viel dat allemaal wel mee. Ik, ja, ik merk dus toch dat we hier niet uitkomen, dus zal ik u nog een brief schrijven dat, dat mijn brief euh, ja u hoeft mij niets meer te schrijven nu, denk ik.
-E2.: ###
-D.-: Zal ik u schriftelijk laten weten dat u geen reactie hoef te geven op mijn brief?
-E2.: ###
-D.-: En dat ik een klacht in zal dienen, tezijnertijd?
-E2.: ###
-D.-: Dan, dan hebben we het schriftelijk even vastgelegd.
-E2.: ###
-D.-: Nee.
-E2.: ###
-D.-: Ja, nou, dat wou ik niet doen, maar ik heb u een brief geschreven, daar verwacht ik een antwoord op, maar ik kan, ik kan u dus nu.
-E2.: ###
-D.-: Ja, ok.
-E2.: ###
-D.-: Ja, en dan laat ik u niet verder weten wat ik doe.
-E2.: ###
-D.-: Dan dien ik gewoon een klacht in als ik daar de behoefte aan heb.
-E2.: ###
-D.-: Ok, dan regelen we het zo.
-E2.: ###
-D.-: Ja, u ook.
-E2.: ###
-D.-: Dag psychiater.



Later, bij het hoger beroep, stuurde ik de psychiater nog een brief met een cassettebandje van het telefoongesprek. Maar eerst reageerde de psychiater met zijn brief van 11 februari.
Later stuurde ik bovenstaand verslag aan de psychiater met een brief waarmee ik alsnog probeerde om het telefoongesprek toch te kunnen gebruiken.

Laatste wijziging van deze bladzijde: juli 2010