Revalidatieartsen

23 februari 1999

SML/ATH/99.041

Aan: R., Neuroloog,
c.c. J., Huisarts.
- - J., Orthopaedisch chirurg.

Betreft: De heer D.

Geachte collega,

Op 22 februari 1999 zag ik op Uw verzoek poliklinisch bovengenoemde patiënt wegens invaliderende nek- (en rug) klachten.

Uw vraagstelling: Revalidatiemogelijkheden?

Vraagstelling patiënt: Betere spierbeheersing nekspieren.
Bij vraagstelling verder helpen formuleren, geeft hij aan dat over een jaar dagelijks een half uur lopen al een wonder zou zijn. Alles is al geprobeerd.

Anamnese: Patiënt brengt zijn eigen tuinstoel mee.
Op 6 jarige leeftijd kouwelijk en energieloos. Niets gevonden.
In 1977 al eens fysiotherapie voor de rug.
In 1991 weer lage rugklachten, fysiotherapie gehad en na ruim een halfjaar ook thoracale rugklachten, vermoeidheid en concentratie problemen.
Kon zijn werk als programmeur niet volhouden.
Met fysiotherapie vond enige conditieopbouw plaats, hij kon de nek ontspannen, maar kreeg later toch weer verkramping in de nek.
Vanaf december 1992 tot februari 1997 weer halve dagen gewerkt als programmeur daarna weer volledige ziektewet. Sinds februari 1998 15-25% WAO. Overigens geen uitkering.
Bij alle activiteiten inclusief zitten treedt nekverkramping op.
Ligt regelmatig op de grond te rillen wegens de pijn.
Ligt veel op bed, vorig jaar 2 uur op en 2 uur liggen, probeert nu 2 1/2 uur op te zijn.
Na 1992 geen fysiotherapie meer voor de rug.
Wel van 1993 tot 1997 osteopathie voor de nek.

Patiënt zou recent ook zijn onderzocht door collega J.. Er lijkt geen duidelijke diagnose te zijn gesteld.

Medicatie: Indomethacine en Tramadol zonodig.

A.d.l.: Zelfverzorging onafhankelijk. Rechtshandig.
Doet geen huishoudelijke activiteiten.
Doet eigenlijk niets, behalve "alle tijd" besteden naar zoeken van oplossingen voor zijn eigen gezondheid. Zoekt naar (aanpassing van) hulpmiddelen etc.
Heeft vorige jaar zijn gehele levensverhaal opgeschreven en beschouwt dit toch ook als een duidelijke activiteit.
Qua loopafstand geeft hij aan hooguit 1 of 2 keer per week naar de brievenbus in de buurt te kunnen lopen, verder kan hij niets. Hij haalt ook geen boodschappen.

Maatschappelijk: Woont weer bij zijn moeder in, nadat zelfstandig wonen niet meer ging.
Opgeleid als programmeur. Werkt niet meer sinds februari 1997. Zie overigens anamnese.
Geen hobby.
Geen sport.

Bespreking: Ernstig revaliderend pijngedrag bij diffuse nekklachten. Patiënt heeft ook geen revalidatiehulpvraag. Hij lijkt niet bij machte iets aan zijn situatie te veranderen. Legt de verantwoordelijkheid hiervoor bij derden.
Mijns inziens zijn er geen mogelijkheden voor revalidatie. Ik heb dit patiënt medegedeeld.
Ik gaf aan, dat als hij meent nog in aanmerking te kunnen komen voor een cognitief operant revalidatieprogramma hij dan maar dient te bewijzen dat hij in staat is zijn belastbaarheid zelf op te bouwen en dit bij te houden op een dag- en weekschema.
Controle: Over 2 maanden.

Graag zou ik van U en collega J. medische informatie ontvangen.

Met vriendelijke groeten,
S13., Reyalidatiearts.

I. ZIEKENHUIS
afdeling Revalidatieartsen
datum 29 april 1999
onze ref. SML/ATH

Aan: J., Huisarts.
    R., Neuroloog.
    J., Orthopaedisch chirurg.


Betreft: De heer D.

Geachte collega,

Op 23 april 1999 zag ik opnieuw poliklinisch bovengenoemde patiënt wegens ernstig invaliderend pijngedrag bij diffuse nekklachten.
Gaarne moge ik U ook verwijzen naar mijn voorgaande brief d.d. 23 februari j.l. (in de bespreking was een storende typfout geslopen, ernstig revaliderend pijngedrag dient uiteraard gelezen te worden als ernstig invaliderend pijngedrag).

Betrokkene heeft getracht het meegegeven advies dagelijks advies opbouwend te wandelen in praktijk te brengen. Hij geeft aan een week lang dagelijks maximaal een kwartier te hebben gelopen, maar door toenemende klachten weer te hebben opgegeven. Hij ziet lopen nog steeds als een verkeerde belasting voor zijn nek. Het activiteiten patroon van patiënt laat zich ook aflezen aan een in extenso uitgeschreven dagoverzicht van 28 februari t/m 13 maart j.l. Uit dit verslag blijkt duidelijk de lijdensdruk en de grote mate van inactiviteit. Patiënt ligt vrijwel onveranderlijk 's ochtends 2 á 3 uren, 's middags 2 tot 5 uren, 's avonds 1 uur en dan gaat hij naar bed vanaf 22.30 uur tot 08.00 á 08.30 uur.
Daarnaast zit hij vele uren per dag. Staande activiteiten slechts kortdurend indien noodzakelijk. Wandelen alleen de eerste week (zie boven).

Opnieuw bleek het niet mogelijk revalidatie-doelstellingen te formuleren. Patiënte ziet niets in opbouwende belasting of lopen, omdat dit de pijnklachten alleen maar zou aanwakkeren. Wel wil hij conditietoename, zonder dat dit in concreto kan worden vertaald naar activiteiten.
Hij is nog steeds sterk gericht op (behandeling van) zijn pijnklachten. Hij is inmiddels bij 4 fysiotherapeuten geweest. Oefeningen van de onderrug veroorzaakte nekklachten. Vorige week was hij weer bij een andere fysiotherapeut, met direct pijntoename.
Slechts wat masseren en oprekken wordt verdragen.

Advies: Een revalidatiebehandeling is niet geïndiceerd. Patiënt is niet in staat om doelstellingen te formuleren of aan de eisen hiervan te voldoen. Argumentatie is uitvoerig met hem en zijn vader besproken.

Patiënt gaat nu bij Medplan informeren.

Controle: Niet meer afgesproken.

Met vriendelijke groeten,
Drs. S13.
Revalidatiearts